تاثیر تنش خشکی بر شاخص های رشد، بیوماس و محتویات کربوهیدراتی دو رقم سورگوم شیرین

سورگوم شیرین(moench (l.) (sorghum bicolorیکی از گیاهان زراعی متعلق به خانواده گندمیان است و پنچمین غله بعد از گندم، ذرت، برنج و جو می باشد. این گیاه مقاوم به شوری و خشکی بوده و در مناطق گرم و خشک دنیا کشت می شود. سورگوم شیرین در اکثر خاک های شنی تا رسی دارای راندمان عملکرد بالایی از نظر تولید قند می باشد. این گیاه دارای مصارف صنعتی و غذایی متعددی از قبیل: غذای انسان، تغذیه دام و طیور، سوخت زیستی ، فیبر و کود می باشد. به علت استفاده های زیاد و مقاومت به شوری و خشکی، سورگوم شیرین را می توان در مناطق گرم و خشک کشور کشت نموده و منشاء تحولات اقصادی در این مناطق شد. هدف از این بررسی تعیین اثرات تنش خشکی بر بیوماس، پارامتر های رشد(ارتفاع و قطر)، درصد بریکس، حجم شربت و کربوهیدرات های ساقه(درصد ساکارز و قند احیاء) در دو رقم سورگوم شیرین می باشد. این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه اصفهان در سال 1387 انجام شد. چهار دوره آبیاری (7 ، 10، 14 و 21 روز یکبار)، دو رقم سورگوم شیرین (سفرا و کلر) و سه زمان برداشت(رسیدن فیزیولوژیکی، 30 روز و 60 روز پس از آن) به صورت کرتهای دوبار خورد شده در سه تکراز انجام شد. دوره های آبیاری به عنوان کرت اصلی، ارقام کرت فرعی و زمان برداشت کرت فرعی- فرعی بود. نتایج نشان داد که افزایش فاصله آبیاری بین 7 روز و 21 روز یکبار باعث کاهش ارتفاع، قطر، بیوماس، حجم شربت و درصد قند ساکارز و افزایش درصد قند احیاء گردید. بیشترین مقدار بیوماس، و درصد ساکارز در دوره های آبیاری هر 7 و 10 روز یکبار و بیشترین درصد قند احیاء در دوره های آبیاری 14 و 21 روز یکبار به دست آمد. بیشترین مقدار بیوماس ، حجم شربت و درصد ساکارز در زمان رسیدن فیزیولوژیکی و 30 روز پس از آن بود، درحالی که بیشترین درصد قند احیاء در 60 روز پس از رسیدن فیزیولوژیکی تولید شد براساس این آزمایش با توجه به تولید عملکرد مناسب دو رقم در دوره های آبیاری 7 و 10 روز یکبار و به منظور صرفه جویی در مصرف آب توصیه می شود که هر دو رقم سورگوم شیرین هر 10 روز یکبار آبیاری گردیده و گیاه از زمان رسیدن فیزیولوژیکی تا 30روز پس از آن برداشت شوند.